മാതൃത്വം

പ്രിയതമാ,
എനിക്കറിയില്ല, എനിക്കൊന്നുമറിയില്ല. അങ്ങെന്താണു എന്നെനിക്കറിയില്ല. എവിടെയാണെന്നറിയില്ല, എതവസ്ഥയിൽ ആണെന്നും അറിയില്ല. നീ ആണോ പെണ്ണോ എന്ന് പോലുമറിയില്ല. ഒന്ന് മാത്രമെനിക്കറിയാം, ഞാൻ നീയുമായി അഗാധമായ പ്രേമത്തിലാണ്.

നിന്നെ എന്ത് വിളിക്കണം എന്നുമെനിക്കറിയില്ല. ഈ ലോകത്തേക്കാളും ഈ ലോകത്തിലെ മറ്റെന്തിനേക്കാളും എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവൻ നീയാകുമ്പോൾ നിന്നെ ഞാൻ പ്രിയതമനെന്നല്ലാതെ മറ്റെന്തു വിളിക്കും.

നീ അകന്നു പോകുകയാണോ? വർഷങ്ങളായി ഞാൻ നിന്നെ തിരയുകയാണ്. എവിടെയാണ് നാം ആദ്യമായി കണ്ടുമുട്ടിയതും എന്നെനിക്കറിയില്ല. ഭൂമിക്കും പ്രപഞ്ചത്തിനും നിർവചിക്കാനാവാത്ത മറ്റേതോ ലോകങ്ങൾക്കും അപ്പുറം നിന്നെ ഞാൻ ഒരുപാട് തവണ കണ്ടു മുട്ടിയിട്ടുണ്ട്.

ഓർമകൾക്ക് കോർത്തിണക്കാനാകുന്ന ദൂരത്തിൽ നിന്നല്ലേ എനിക്ക് നിന്നോട് സംവദിക്കാനാകൂ. നാവിനു വഴങ്ങാത്ത അക്ഷരങ്ങളാൽ അർത്ഥമറിയാത്ത ഭാഷയിൽ നീയല്ലാതെ ആരാധനയ്ക്കർഹൻ മറ്റാരുമില്ലെന്ന് ഉറക്കെ ചൊല്ലിയ നാളിലായിരുന്നു, എവിടെയോ നീയുണ്ടെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞത്.

എന്റെ കുഞ്ഞു മനസ്സ് അന്ന് മുതലേ നിന്നെ തേടി നടന്നു.

മനഃ പാഠമാക്കിയ സൂറത്തുകളിലും സൂക്തങ്ങളിലും എനിക്ക് നിന്നെ കണ്ടെത്താനായില്ല. നിർബന്ധിതമായതും നിർദ്ധേശകമായതും ആയ എല്ലാ ചടങ്ങുകളിലൂടെയും ക്രമപ്രകാരം ശുദ്ധി വരുത്തി അഞ്ചു നേരം മുടങ്ങാതെ റുക്കൂ- ഉം സുജൂദും ചെയ്തിട്ടും നിന്നിലേക്കെത്താൻ എനിക്കായില്ല.

അദൃശ്യനായി നിന്നെല്ലാം കാണുകയും കേൾക്കുകയും ചെയ്യുന്ന നിന്നെ ഞാൻ എല്ലായിടത്തും തേടി നടന്നു. അരികിൽ ചേർത്തു പിടിച്ചു വെല്ലുമ്മിച്ചി ഉറക്കെ പറഞ്ഞു തന്ന ഒന്നാം ജൂസ്-ഇന്റെ തർജമയിലൂടെയാണ് നീ എന്നോടാദ്യമായി സംസാരിച്ചത്.ഉച്ചത്തിൽ അതേപടി ഏറ്റു പറഞ്ഞപ്പോഴും ഞാൻ മനസ്സിൽ നിന്നോട് മറുപടി പറയുകയായിരുന്നു.

നിന്റെ കലാം അഥവാ സംസാരം ആണു പരിശുദ്ധ ഖുർ - ആൻ എന്നും, അത് സംസാരിക്കുന്നത് സംസാരത്തോടാണെന്നും എനിക്കന്നു മനസ്സിലായിരുന്നില്ലെങ്കിലും ഞാൻ നിന്നോട് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

എനിക്ക് നിന്നോട് സംസാരിക്കാനുള്ള മാധ്യമമായിരുന്നെന്റെ നമസ്കാരം. പക്ഷേ ഓരോ നിമിഷത്തിലും ശ്വാസത്തിലും ചലനത്തിലും ഞാൻ നിന്നോട് സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു.

ഞാൻ നിന്നോട് പലതും ചോദിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു. കണ്ണിൽ കണ്ടതും കാതിൽ കേട്ടതുമായ എല്ലാ അനീതികൾക്കും ഉത്തരം മറ്റെവിടെ നിന്നും കിട്ടാതായപ്പോൾ രാത്രികളിൽ ഉറങ്ങാതെ ഞാൻ കണ്ണീരിനാൽ അപേക്ഷിച്ചു, എന്റെ പ്രിയ സൃഷ്ടാവേ, ഞങ്ങൾക്കെന്തിനു രോഗവും ദാരിദ്ര്യവും നല്കി.

സൃഷ്ടിക്ക് സൃഷ്ടാവിനോട് ചോദ്യം ഉന്നയിക്കാനുള്ള എന്റെ അവകാശത്തെ നിഷേധിക്കാനെന്നോണം നീ എന്നെ വിഭ്രാന്തിയിലാക്കി. നിന്നെ നിഷേധിക്കലായിരുന്നില്ല, എന്റെ ലക്ഷ്യം. നീ പരിപൂർണനാണെന്നും നിനക്ക് തെറ്റ് പറ്റില്ലെന്നും എനിക്കെന്നും ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

പക്ഷേ നിന്റെ അസ്തിത്വത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന എണ്ണമറ്റ വിഭാഗങ്ങളിലായി സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന കോടാനുകോടി മനുഷ്യരുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്കുത്തരം നല്കാൻ എന്റെ ചോദ്യങ്ങൾ അനിവാര്യമായിരുന്നു.

ഒരു ലക്ഷത്തി ഇരുപത്തി നാലായിരം പ്രവാചകരെ നീ ഭൂമിയിലേക്കയച്ചപ്പോഴും ഒരു സ്ത്രീയെ പോലും നീ അയക്കാതിരുന്നതിനാൽ ഞാൻ പ്രവാചകയല്ലെന്നു എനിക്ക് ബോധ്യമായി. എനിക്ക് പ്രബോധനവും നിർബന്ധമില്ല.

പക്ഷേ ഞാനും നീയും തമ്മിലുള്ള ഈ അഭേദ്യ ബന്ധത്തിന്റെ സാക്ഷാത്കാര മുഹൂർത്തത്തിൽ എനിക്കെഴുതാതെ നിവൃത്തിയില്ല. അതേ, ഇവിടെ നാം ഒന്നാവുകയാണ്. നീ എന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഒന്നൊന്നായി ഉത്തരം നല്കുകയാണ്.

പറയാതെ, എഴുതാതെ തന്നെ എല്ലാം നിനക്കറിയാം എന്നെനിക്കറിയാം. നീ എല്ലാം അറിയുന്നവനാണ്. എനിക്ക് നിന്നെ കുറിച്ച് , നിന്നോടുള്ള എന്റെ സ്നേഹത്തെ കുറിച്ച്, എന്റെ ആത്മ വേദനയെ കുറിച്ച് ഒന്നും എഴുതാൻ അർഹതയുള്ള ലോകത്തിലല്ല, ഞാനിന്നു ജീവിക്കുന്നത്.

ഞാൻ സ്ത്രീയാണ്, ഈ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും നികൃഷ്ട ജീവിയെന്ന് നിന്റെ വിശ്വാസത്തിന്റെ കാവല്കാരെന്നു നടിക്കുന്നവർ പ്രചരിപ്പിച്ച വിശ്വാസത്തിന്റെ പ്രതിനിധിയാണ്. എനിക്ക് പൂർണമായറിയാം, ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഏതൊരു ദൈവ സങ്കല്പത്തിനും നല്കാനാകാത്തത്ര മാഹാത്മ്യം, നീ എന്റെ വർഗത്തിന് നൽകിയിട്ടുണ്ടെന്ന്.

ഭൂമിയിലെ സകല മരങ്ങളെ പേനയാക്കിയാലും, സർവ്വ സമുദ്രങ്ങളെ മഷിയാക്കിയാലും വർണ്ണിക്കാനാവാത്തത്ര മാഹാത്മ്യങ്ങളുള്ള നിന്നെ വർണിച്ചിരിക്കുന്ന പേരുകളിൽ നിനക്കേറ്റവും ഇഷ്ടമുള്ള പേര് നീ നല്കിയത് ഈ ഭൂമിയിലെ ഗർഭപാത്രത്തിനാണ്.

മാതൃത്വവും കുടുംബ ബന്ധങ്ങളും നീ ഈ ഭൂമിയിൽ മനുഷ്യന് നല്കിയ ഏറ്റവും വലിയ വരദാനമാണ്. നിന്റെ ഗുണ ഗണങ്ങളിൽ ഏറ്റവും പരിശുദ്ധമായ നാമം കാരുണ്യവാൻ എന്നർത്ഥം വരുന്ന റഹ്മാൻ ആണ്. ഞാൻ പരാമർശിക്കുന്നത് മനുഷ്യനെ കുറിച്ചാകുമ്പോൾ അവൻ പ്രകൃതിയോടും സൃഷ്ടാവിനോടും ചെയ്യുന്ന അനീതിയെ കുറിച്ചാകുമ്പോൾ, ഞാൻ ഗർഭപാത്രം എന്നുദ്ദേശിക്കുന്നത് സ്ത്രീയുടെ ഗർഭപാത്രം ആണ്.

നീ ഗർഭ പാത്രത്തെ സൃഷ്ടിച്ച് അതിനു റഹം എന്ന് പേര് നൽകിയിട്ട് ഇങ്ങനെ പറയുകയുണ്ടായി.

«قَالَ اللهُ تَعَالى: أَنَا الرَّحْمنُ خَلَقْتُ الرَّحِمَ وَشَقَقْتُ لَهَا اسْمًا مِنِ اسْمِي، فَمَنْ وَصَلَهَا وَصَلْتُهُ وَمَنْ قَطَعَها قَطَعْتُهُ»

(Allah the Exalted said, 'I Am Ar-Rahman. I created the Raham (womb, i.e. family relations) and derived a name for it from My Name. Hence, whoever keeps it, I will keep ties to him, and whoever severs it, I will sever ties with him.')1 He then said, "This is a text that indicates the derivation.'' He then said, "The Arabs denied the name Ar-Rahman, because of their ignorance about Allah and His attributes.'' (Ṣafī al-Raḥmān Mubārakfūrī, Tafsir Ibn Kathir, (Darussalam 2003) 66.

കാരുണ്യവാനായ നീ സ്ത്രീയുടെ മാതൃത്വത്തെ കരുണയുടെ പ്രതീകമായി ഭൂമിയിലേക്കയക്കുക മാത്രമല്ല നീ ചെയ്തത്. വിശ്വാസിയോടും അവിശ്വാസിയോടും ഈ ലോകത്തിൽ ഒരേ രീതിയിൽ കാരുണ്യം കാണിക്കുന്നവനാണ് നീ. വിശ്വാസിയോട് നിന്നെ അഞ്ചു നേരത്തെ നമസ്കാരത്തിലൂടെ ആരാധിക്കാൻ കല്പിച്ചപ്പോൾ പതിനേഴ്‌ ഫാത്വിഹയിലായി അറുപത്തിയെട്ട് പ്രാവശ്യം മനുഷ്യൻ അവന്റെ സൃഷടാവിന്റെ കാരുണ്യത്തെ വാഴ്ത്തുമ്പോൾ അവൻ വ്യംഗ്യമായി പുകഴ്ത്തുന്നത് മാതൃത്വത്തെയാണ്, ആദരിക്കപ്പെടെണ്ടുന്ന സ്ത്രീത്വത്തെയാണ്, കുടുംബ ബന്ധങ്ങളെയാണ്.

എന്റെ പ്രിയങ്കരനായ നാഥാ, നീയാണ് സ്ത്രീയെ സ്നേഹിക്കുന്നത്, ഏറ്റവും ആദരണീയമായ സൃഷ്ടിയായി ഈ ഭൂമിയിൽ സ്ത്രീത്വത്തെ പ്രതിഷ്ടിച്ചതും നീയാണ്. പക്ഷേ നിന്റെ പേരിലാണല്ലോ സ്ത്രീത്വം ഈ ഭൂമിയിൽ അടിച്ചമർത്തപ്പെടുന്നത്.

ഈ ഭൂമിയിൽ ഞങ്ങൾക്ക് ഇടമില്ല നാഥാ. ഞങ്ങൾ വെറുക്കപ്പെടുന്നവർ ആണ്. മരിച്ചു മണ്ണോടു അടിഞ്ഞാൽ പോലും സമാധാനമായി കിടക്കാൻ അനുവദിക്കാത്ത ലോകത്തിലാണ് പ്രിയ സൃഷ്ടാവേ ഞങ്ങൾ.